بسم الله الرحمن الرحیم

چه انتظار عجیبی!

تو بین منتظران هم،

عزیز من چه غریبی!

عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت.

چه بی خیال نشسته ایم، نه کوششی نه وفایی.

فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی..........

اذان صبح را چشم دوختم به دیوار کعبه، به خلوتی خانه.

حیاط پر بود از آدم ولی تو نبودی، طواف مملو از حاجی ولی چه سود...... نبودی.

دلم گرفت عزیزم...

بدون تو چه پناهی؟ بدون تو چه صفایی؟

خدا کند که بیایی...

رخ نمودن ماه رجب بر اهلش مبارک